top of page
IMG_3082-2_edited.jpg

leven

bevatten

En hoe meer ik me bewust word van het realisme waar we in leven,

Hoe meer de wereld lijkt te vervagen in een wazige droom.

 

En hoe meer ik probeer ‘Bestaan’ te voelen,

Hoe meer mijn bewustzijn opstijgt naar de oneindige leegte.

 

Alsof ik het niet mag begrijpen,

Bevatten,

Wat het is om echt te leven.

Het laat me afvragen,

Of dit leven niet een groot trauma is,

Iets wat ons brein afschermt,

Tegen de horrors van dit bestaan.

 

En hoe meer ik me vastgrijp aan alles wat ik ken,

Hoe sneller het verbrijzeld in onherstelbare stukjes geschiedenis.

 

En hoe meer ik besef dat ik leef,

Hoe sneller ik de dood in situaties zie.

IMG_1636-2.jpg

uitleg leven bevatten

Wanneer je stil begint te staan bij het feit dat je leeft, echt een bestaand iets bent, begin je alles anders te zien. Evenals wanneer je naar je handen kijkt en je afvraagt hoe je ze kunt bewegen. Hoe meer je nadenkt over dat je bestaat, hoe minder echt het leven lijkt te zijn.

Dit zou je kunnen mengen met een vorm van heftige angst en vervolgens een derealisatie/ depersonalisatie. Ik ben absoluut geen expert, maar met een depersonalisatie voelt het alsof je bijvoorbeeld opstijgt van je lichaam of dat je niet het persoon bent dat je in de spiegel herkent als jijzelf. Je kan de omgeving als onecht ervaren, wat ik beschrijf in het gedicht:

‘En hoe meer ik me bewust wordt van het realisme waar we in leven,

Hoe meer de wereld lijkt te vervagen in een wazige droom.

En hoe meer ik probeer ‘Bestaan’ te voelen,

Hoe meer mijn bewustzijn opstijgt naar de oneindige leegte.’

bottom of page