ik geloof
Het is de trieste waarheid, maar ik kan alleen eenzame zinnen schrijven.
Zonder context, plottwist of raadsel.
Alleen, zonder ondersteuning, zonder reden, zal ik blijven schrijven.
Een geperfectioneerde glimp van mijn saaie teksten.
Het is een saaie waarheid, maar mijn nietszeggende woorden worden aan elkaar geplakt alsof het een samenhangend geheel is.
Het is zonder diepgang, mening of verhaal.
Een omhulsel van ondoordachte gezegden die een web vormen voor de niets gelovende,
Veel gelovend,
Want ik geloof elk woord dat er staat.
uitleg ik geloof
Ik heb een schrift waar ik in schrijf wanneer ik daar zin in heb. Dit heeft niets poëtisch, maar soms zit er één mooie zin tussen. De laatste tijd lijkt het alsof ik geen echte gedichten meer kan schrijven. Alleen één mooie zin en verder niets. Dit is mijn frustratie gepropt in een klein gedicht. Iets wat misschien enorm nietszeggend is, toch kan het nietszeggende juist iets in je losmaken waardoor je dingen kan denken, zeggen en schrijven die wel een betekenis hebben.
Soms gaat het over wat nodig is om verder te gaan, dan hoeft het niet poëtisch. Soms heb je een mix van mooie zinnen nodig om verder te schrijven aan een groter geheel.